All good things...
Door: David van Ofwegen
03 Juni 2006 | Verenigde Staten, Honolulu
Aloha,
Morgenavond 10:45pm komt er een einde aan het Hawai'i tijdperk. Na afgelopen nacht volgens tradidie met alle nog aanwezige vrienden in Magoo's afscheid te hebben genomen, dat wil zeggen; tequila drinken tot je er bij neervalt, zit het er nu echt bijna op. Cijfers binnen, auto verkocht, koffers gepakt. Het was een jaar als geen ander op een plaats waar terecht als paradijs naar verwezen wordt, ook al is het enkel op momenten als deze dat ik het me besef. Gek hoe je door alle zorgen haast vergeet hoe geweldig is om elke ochtend met zwembroek en slippers de deur uit te lopen. Morgenmiddag ga ik voor de laatste maal met bord de oceaan tegemoet, om hopelijk een golf waardig van afscheid te vangen. Weggaan is, ik kan het niet anders verwoorden, kut. Maar thuiskomen is ook fijn. Niet vanwege het geweldige (sociale) klimaat, maar om de vrienden en familie die ik graag weer zie. Kon ik iedereen maar hiernaartoe brengen! Dat, en een Turkse pizza.
Op een echt 'thuiskomst' gevoel heb ik mezelf toch nog niet kunnen betrappen. Waarom? Iets zegt me dat m'n terugkeer slechts aan het begin staat van weer een nieuwe rit in de kermisattractie die mijn leven lijkt te zijn.
Tot over een paar dagen,
David.
Morgenavond 10:45pm komt er een einde aan het Hawai'i tijdperk. Na afgelopen nacht volgens tradidie met alle nog aanwezige vrienden in Magoo's afscheid te hebben genomen, dat wil zeggen; tequila drinken tot je er bij neervalt, zit het er nu echt bijna op. Cijfers binnen, auto verkocht, koffers gepakt. Het was een jaar als geen ander op een plaats waar terecht als paradijs naar verwezen wordt, ook al is het enkel op momenten als deze dat ik het me besef. Gek hoe je door alle zorgen haast vergeet hoe geweldig is om elke ochtend met zwembroek en slippers de deur uit te lopen. Morgenmiddag ga ik voor de laatste maal met bord de oceaan tegemoet, om hopelijk een golf waardig van afscheid te vangen. Weggaan is, ik kan het niet anders verwoorden, kut. Maar thuiskomen is ook fijn. Niet vanwege het geweldige (sociale) klimaat, maar om de vrienden en familie die ik graag weer zie. Kon ik iedereen maar hiernaartoe brengen! Dat, en een Turkse pizza.
Op een echt 'thuiskomst' gevoel heb ik mezelf toch nog niet kunnen betrappen. Waarom? Iets zegt me dat m'n terugkeer slechts aan het begin staat van weer een nieuwe rit in de kermisattractie die mijn leven lijkt te zijn.
Tot over een paar dagen,
David.
-
04 Juni 2006 - 11:37
Marloes:
krijg een brok in mijn keel als ik dit lees, maar gelukkig is Hawaii niet het einde van de wereld. als je weer in groningen bent, kom je dan langs? liefs dikke kus marloes -
11 Augustus 2006 - 13:29
Anna Boon:
hey david we kennen elkaar bijna niet maar kwam per toeval op je site! ik ben een ver nichtje van jou kijk maar op je stamboom!goed om te zien dat je verre reizen maakt en het goed met je gaat groetjes anna boon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
